Meta ka siguruar një fitore ligjore ligjore kundër një grupi autorësh në një çështje të shikuar nga afër të autorit, me një gjykatës federal të Mërkurën se trajnimi i modeleve të tij Llama AI në librat e tyre është një veprim i mbrojtur i përdorimit të drejtë. Vendimi i jep gjykimit përmbledhës meta, një veprim që në sipërfaqen e tij duket të jetë një fitore kryesore për një industri të AI të dëshpëruar për qartësi juridike. Sidoqoftë, fitorja është thellësisht e pasigurt, pasi aktvendimi nuk ishte i bazuar në një miratim të gjerë të praktikave të të dhënave të AI, por në dështimin specifik të paditësve për të argumentuar çështjen e tyre më të fortë. Ai hodhi poshtë pretendimet kryesore të autorëve në lidhje me veprat zëvendësuese dhe humbi mundësitë e licencimit. Në vend të kësaj, ai kaloi pjesën më të madhe të akusit duke përshkruar një teori juridike shumë më të fuqishme që paditësit kishin lënë pas dore: koncepti i”hollimit të tregut”, ku përmbajtja e krijuar nga AI përmbyt dhe zhvlerëson tregun për vepra origjinale të krijuara nga njeriu.
vendimi i gjykatësit e bën të qartë se kjo ishte një fitore në teknik. Ai arriti në përfundimin se për shkak se trembëdhjetë autorët në këtë rast nuk arritën të sigurojnë prova të këtij dëmtimi të tregut, ai nuk kishte zgjidhje tjetër përveç se të sundonte për meta. Vendimi, në thelb shprehet se kompania fitoi këtë betejë specifike, por arsyetimi i gjykatësit sinjalizon se industria e AI është e gatshme të humbasë luftën më të madhe. Doktrina e hollimit: Një hartë rrugore për paditë e ardhshme
thelbi i gjykatësit Chhabria’s rendi prej 40 faqesh është një zhytje e thellë në atë që ai e shikon si faktorin më kritik në mosmarrëveshjet për të drejtat e autorit të AI: faktori i katërt i përdorimit të drejtë, i cili është efekti i përdorimit në tregun e mundshëm. Ai pikturoi një pamje të ashpër të pasojave të mundshme, duke paralajmëruar se”AI gjeneruese ka potencialin për të përmbytur tregun me sasi të pafundme të imazheve, këngëve, artikujve, librave dhe më shumë,”duke shkatërruar kështu nxitjen ekonomike për krijimin e njeriut. Ky dëm, të cilin ai e konsideron”zëvendësim indirekt”, është çështja qendrore që ai beson se gjykatat duhet t’i drejtohen. Në aktvendimin e tij, ai deklaroi se autorët”mezi japin këtë çështje shërbimi i buzëve, dhe ata nuk paraqesin prova”për të mbështetur një kërkesë për hollimin e tregut, një dështim që rezultoi fatal për çështjen e tyre. Duke u përqëndruar në argumente më të dobëta, ata lanë derën e hapur për fitoren e Meta. Vlerësimi i qartë i gjykatësit për teorinë e hollimit të tregut tani shërben si një sinjal i qartë për dhjetëra krijues të tjerë dhe botuesit që padisin firmat e AI, duke u siguruar atyre një strategji të miratuar nga gjykata për sfidat e tyre ligjore. Vendimi i Chhabria bie ndesh drejtpërdrejt me arsyetimin e një gjykatësi tjetër në të njëjtin rreth vetëm dy ditë më parë. Më 23 qershor, në rastin e Bartz kundër Antropikut, Gjykatësi i Lartë William Alsup kishte shpallur trajnimin e AI si një përdorim të drejtë”quintessential transformues”, një vendim i përshëndetur si një fitore e rëndësishme për zhvilluesit e AI. Gjykatësi Alsup e përshkroi teknologjinë si”teknologjia në fjalë ishte ndër më transformuesit që shumë prej nesh do të shohin në jetën tonë.”
Kjo ndarje gjyqësore krijon një pasiguri të thellë për industrinë e teknologjisë. Në një fragment të jashtëzakonshëm, Gjykatësi Chhabria kritikoi drejtpërdrejt vendimin antropik, duke deklaruar se gjykatësi Alsup”nxori mënjanë shqetësime për dëmin që mund të shkaktojë në treg për veprat në të cilat trajnohet”. Kjo mosmarrëveshje e hapur midis dy gjyqtarëve federale nënvizon se nuk ka asnjë ligj të vendosur për mbrojtjen më të rëndësishme ligjore të industrisë së AI. Kompanitë tani janë kapur midis dy filozofive në kundërshtim: njëra që kampionon risinë e teknologjisë, dhe një tjetër që i jep përparësi mbijetesës ekonomike të tregjeve krijuese që konsumon. Së pari, ndikimi ligjor i aktvendimit kufizohet ngushtë tek trembëdhjetë autorët në këtë rast specifik. Vendimi nuk vlen për një veprim të klasës, duke lënë të tjerë të panumërt, veprat e të cilëve meta i përdori për të trajnuar modelet e tij të lirë për të paditur përsëri duke përdorur hartën e rrugës së gjykatësit. Vetë gjykatësi e theksoi këtë, duke shpjeguar se vendimi i tij”nuk qëndron për propozimin që përdorimi i meta i materialeve të mbrojtura nga të drejtat e autorit për të trajnuar modelet e tij gjuhësore është i ligjshëm,”por vetëm se”këta paditës bënë argumente të gabuara.”Duke zgjedhur të merrni përmbajtjen falas. Kjo, ata pretendojnë, është një treg i vërtetë, shkatërrimi i të cilit përbën dëm të vërtetë. Gjykatësi në thelb konfirmoi shanset e tyre në të ardhmen, duke shkruar se”duket se ka të ngjarë që hollimi i tregut shpesh do të bëjë që paditësit të fitojnë me vendosmëri”në çështjet e ardhshme. Gjykatësi pohoi se pretendimi i autorëve që meta shpërndau në mënyrë të paligjshme librat e tyre duke përdorur BitTorrent për t’i shkarkuar ato nga”Bibliotekat Shadow”si Libgen është një çështje e veçantë që do të vazhdojë në provë. Do të thotë që”magjia”e një teknologjie transformuese nuk justifikon paligjshmërinë e mundshme të burimit të saj themelor të të dhënave. Kjo është veçanërisht e rrezikshme për Meta, e cila është përballur me akuza të dëmshme në dosjet gjyqësore që CEO Mark Zuckerberg miratoi përdorimin e grupeve të të dhënave të piratuara pavarësisht paralajmërimeve të brendshme. Një koment i një inxhinieri që”përrua nga një laptop i korporatës [në pronësi] të korporatave nuk ndjehet e drejtë”, ka ardhur për të simbolizuar qasjen kavalier të industrisë për përvetësimin e të dhënave. Vendimi i gjykatësit, ndërsa një fitore në letër, ka armatosur kundërshtarët e kompanisë me një teori të re të fuqishme ligjore dhe e la mbrojtjen themelore të drejtimit të industrisë së AI-së më të dobët dhe më të pasigurt se kurrë më parë.
