Procesor graficzny jest wyposażony w pamięć wideo o dostępie swobodnym (VRAM), która działa tak samo, jak pamięć RAM dla procesora. VRAM ładuje tekstury, moduły cieniujące i inne dane graficzne bezpośrednio z dysków i przekazuje je do procesora graficznego w celu renderowania obrazu.
Jednak procesory graficzne mają ograniczone możliwości — jeśli uruchamiasz zadania wymagające większej pamięci wideo, procesorowi zabraknie dostępnej pamięci VRAM. W takich przypadkach zaczyna wykorzystywać część (zwykle połowę) systemowej pamięci RAM jako wirtualną pamięć wideo, czyli współdzieloną pamięć GPU.
Dlaczego GPU potrzebuje dedykowanej pamięci VRAM lub współdzielonej pamięci GPU?
W przeciwieństwie do procesora, który jest procesorem szeregowym, GPU musi przetwarzać wiele zadań graficznych równolegle, aby renderować grafikę. Pojedynczy render będzie wymagał wielu tekstur, shaderów, elementów oświetlenia, a także funkcji przetwarzania końcowego, takich jak filtry. Przetwarzanie wszystkich tych elementów w celu prawidłowego i szybkiego renderowania wyświetlacza wymaga wielu równoległych rdzeni.
Przed obsługą tych elementów musi je pobrać z dysków, na których są przechowywane. Właśnie tam pojawia się VRAM. Moduły VRAM bardzo szybko uzyskują dostęp do wszystkich tych danych z urządzenia pamięci masowej i tworzą potoki podobne do buforów, aby przekazać je do procesora graficznego.
A jeśli dedykowane moduły VRAM nie są wolne do wykonania tego zadania, komputer musi wykorzystywać części systemowej pamięci RAM jako wirtualne Zamiast tego VRAM.
Większość zintegrowanych procesorów graficznych (iGPU) nie ma dedykowanej pamięci VRAM lub ma tylko ograniczoną pojemność pamięci VRAM. Tak więc, jeśli masz tylko iGPU na swoim komputerze, Twój system z pewnością będzie używał współdzielonej pamięci GPU dla większości procesów graficznych.
Przed użyciem tej technologii uruchamianie intensywnych zadań graficznych często powodowało błędy niebieskiego ekranu śmierci (BSOD) z powodu niewystarczającej ilości pamięci wideo.
Czym różni się współdzielona pamięć GPU od dedykowanej pamięci wideo?
Pamięć VRAM procesora graficznego to najszybsze urządzenie w każdym systemie komputerowym (o ile nie używasz bardzo starych procesorów graficznych). Pamięci RAM są następne w kolejce, jeśli chodzi o szybkość. Tak więc współdzielona pamięć GPU nigdy nie zapewni tak dobrej wydajności jak dedykowana pamięć VRAM.
Poza tym moduły VRAM są częściami procesora graficznego i są ściśle powiązane z rdzeniami GPU, podczas gdy pamięć RAM musi wykorzystywać połączenie PCIe do wysyłania danych do GPU. To dodatkowo wpływa na wydajność współdzielonej pamięci GPU.
Inną rzeczą jest to, że zawsze, gdy system potrzebuje współdzielonej pamięci GPU, musi odciąć maksymalną pojemność pamięci RAM. Może to prowadzić do większej liczby spadków wydajności, a nawet ograniczać działanie innych komponentów, takich jak procesor lub sama karta graficzna, z maksymalnym potencjałem.
Czy powinienem skonfigurować współdzieloną pamięć GPU?
Kilka urządzenia zawierają opcję konfiguracji ustawień współdzielonej pamięci GPU w systemie BIOS. Jednak nie zaleca się zmiany tego ustawienia, niezależnie od tego, czy masz wystarczającą ilość dedykowanej pamięci VRAM, czy nie.
Jeśli masz wystarczającą ilość pamięci VRAM, system nie będzie używał współdzielonej pamięci GPU, chyba że będzie to konieczne. I nawet użycie pamięci nie rezerwuje całej połowy pamięci RAM, tylko część, której używa. Nie ma więc potrzeby zmiany tego ustawienia.
Jeśli uznamy, że procesor graficzny ma niewystarczającą ilość pamięci VRAM, komputer automatycznie przydziela niezbędną przestrzeń z pamięci RAM jako współdzieloną pamięć GPU. Części tej przestrzeni będą działać jako wirtualna pamięć VRAM, gdy zostanie zarezerwowana przez GPU, aw innym przypadku jako pamięć RAM.
Automatyczna alokacja bierze pod uwagę równowagę między wymaganą pamięcią RAM a VRAM, więc najlepiej w ogóle nie zmieniać tego ustawienia. W przeciwnym razie mogą wystąpić awarie lub opóźnienia podczas uruchamiania aplikacji intensywnie korzystających z grafiki.
